- De aanwezigheid van verdachte krassen op het koetswerk.
- Het twijfelen vooral bij het inhalen, in bochten naar links, wanneer er voorrang moet verleend worden, enz.
- Het traag rijden, het niet meer in het midden van de rijstrook rijden.
- De vrees om vooral 's nachts en in de stad bij druk verkeer te rijden.
- De reacties van andere personen die aarzelen om bij de bejaarde persoon in kwestie in de auto te stappen.
De omgeving heeft zeker de verantwoordelijkheid om er over te waken dat de bejaarde persoon geen gevaar wordt in het verkeer. Maar het is niet evident om het onderwerp met de betrokkene aan te kaarten en de directe confrontatie is niet de beste oplossing. Algemene vragen stellen in de zin van "Hoe gaat het met het autorijden?", of anders voorstellen om een medische check-up te laten uitvoeren, zal beter werken en is meer diplomatisch.
Vervolgens komt het er op aan om aan een alternatief te denken, ga op tijd een gesprek aan met de bejaarde als je meent dat autorijden te veel risico's inhoudt:
- Ofwel is de uitslag positief en kan de senior zonder risico's blijven rijden, zonder twijfel mits enkele voorzorgsmaatregelen. Bijvoorbeeld beperkingen inbouwen, zoals niet meer op de snelweg rijden en enkel bij daglicht autorijden. Soms kan een korte cursus in de rijschool bepaalde rijvaardigheden opfrissen of angsten voor complexe verkeerssituaties wegnemen.
- Ofwel is betrokkene niet meer rijgeschikt, wat de omgeving er zal toe dwingen om gepaste maatregelen te nemen. Deze zullen een enigszins dwingend karakter hebben (overredingskracht of verbod) maar de naasten zouden de bejaarde persoon eveneens moeten kunnen verzekeren dat die zijn of haar autonomie kan bewaren zodat hij of zij zich niet geïsoleerd voelt. Besluiten jullie om de betrokke niet meer te laten autorijden, dan kan het rijbewijs ingeleverd worden bij de gemeente.
