Acties en reacties van de naaste familie
De eerste reacties van ouders zijn vaak onbegrip, een gevoel van onmacht en de indruk geen gezag meer te hebben. Die kunnen leiden tot heel uiteenlopende emoties, zoals angst, pijn, het gevoel te hebben gefaald, kwaadheid, ongerustheid over hoe het gaat aflopen ...
Het is hoe dan ook belangrijk dat er snel actie wordt ondernomen om te voorkomen dat de situatie uit de hand loopt of er ongelukken gebeuren. De ouders en naaste familieleden kunnen best zo snel mogelijk:
- proberen de jongere te bereiken via gsm en/of e-mail;
- controleren of de jongere zijn of haar normale activiteiten heeft gevolgd (school, sportclub ...);
- de personen contacteren waar de jongere mogelijk naartoe is gegaan en de plaatsen bezoeken waar hij of zij zich regelmatig ophoudt;
- de politie waarschuwen en contact opnemen met Child Focus voor steun en advies, wanneer de verdwijning hen verontrustend lijkt.
Eerste steunpunten : de Cel Vermiste Personen en Child Focus
Door naar een officiële instantie te stappen om hulp, krijgt het weglopen van de jongere plots een ernstiger dimensie. Weglopen is een veelvoorkomend verschijnsel bij jongeren, maar mag niet gebanaliseerd noch gedramatiseerd worden. Het gaat erom bij een eventuele gerechtelijke procedure de juiste stappen te zetten.
Sinds september 1995 wordt de Cel Vermiste Personen van de federale politie ingeschakeld als het om een onrustwekkende verdwijning gaat. Vanuit zijn expertise zorgt deze cel voor de coördinatie van de onderzoeken, zowel binnen de politieorganisatie als daarbuiten. Bovendien werkt de cel samen met tal van andere organisaties, zoals de brandweer, Child Focus en de lokale politie, en doet daarnaast waar nodig een beroep op speciale middelen en diensten: helikopters, speurhonden, duikers enz.
De lokale politiediensten nemen een aantal duidelijk omschreven taken op zich, namelijk:
- de ouders vragen om informatie, een beschrijving, foto’s, kleding, mogelijke verblijfplaatsen van de jongere e.d.;
- een signalement doorgeven aan de verschillende politiediensten;
- checken of de jongere niet in een ziekenhuis of een politiebureau verblijft;
- een buurtonderzoek houden;
- zoektochten organiseren;
- de verdwijning doorgeven aan de procureur des Konings.
- telefonische permanentie via het nummer 116 000;
- advies door professionele medewerkers (psychologen, juristen, criminologen ...);
- de verspreiding van vignetten – dit zijn miniaffiches die in een portefeuille passen: ze worden gericht verspreid onder bepaalde doelgroepen (taxichauffeurs, handelaars, stationschefs enz.);
- de verspreiding van affiches op openbare plaatsen om de hulp van de bevolking in te roepen;
- Child Alert – een supersnel systeem om massaal burgers te waarschuwen en getuigen te vinden – in samenwerking met de politie en op verzoek van de magistraat die belast is met het dossier van de verdwijning;
- ondersteuning van ongeruste ouders door ouders die hetzelfde hebben meegemaakt, als aanvulling op het werk van de professionele hulpverleners.
Hulpverleningsinstanties
Daarnaast bestaan er nog tal van hulpverleningsinstanties, zowel voor de weglopers als hun ouders. Binnen onze politiezone zijn dat :
Het Centrum voor Algemeen Welzijnswerk (CAW) dat Psychosociale begeleiding op verschillende levensdomeinen biedt.
Sociaal huis Pandora Zottegem, Grotenbergestraat 24 - 26 (Tfnr 09/360 33 66)
Het Jongeren Advies Centrum (JAC) is specifiek gericht op jongeren tussen 12 en 25 jaar JAC Zottegem, Beislovenstraat 4 (Tfnr 0479/ 88 45 01)
Een Comité voor Bijzondere Jeugdzorg (CBJ) biedt o.a. hulpverlening aan minderjarigen en hun ouders op vrijwillige basis. CBJ Aalst Keizerplein 40A bus 2, 9300 Aalst (Tfnr 055/23.05.20)
