Reactie bij verkrachting en aanranding van de eerbaarheid

Hoe moet een slachtoffer van seksueel geweld reageren? Zo’n ervaring is zowel fysiek als mentaal heel traumatiserend en kan het karakter van het slachtoffer gedurende lange tijd beïnvloeden. Een van de eerste automatische reacties van de slachtoffers is zich in stilte te hullen.

De juiste reacties bij seksueel geweld

Op persoonlijk vlak: zichzelf ervan overtuigen en begrijpen dat de dader de enige en echte verantwoordelijke is. Seksueel geweld heeft immers een invloed op het zelfbeeld en het zelfvertrouwen van het slachtoffer dat vaak de schuld op zich neemt en in een depressie geraakt.

Het taboe doorbreken: het is van groot belang dat het slachtoffer kan praten met een naaste of met een gespecialiseerde vereniging over wat er gebeurd is. Deze belangrijke eerste stap zal ook het relaas van de feiten aan een dokter of politieagent vergemakkelijken.

Niets weggooien: ondanks het grote verlangen van het slachtoffer om “zich te wassen” (fysiek en mentaal) door zijn vuile kledij weg te gooien bijvoorbeeld. Men raadt het slachtoffer sterk aan elk voorwerp (kledingstuk, juwelen ...) dat in aanraking is gekomen met de dader bij te houden.

Het materiële bewijs niet besmetten (vezels, afdrukken, DNA...) en het zo snel mogelijk aan de politie geven. Droge of bijna droge bewijsstukken zullen in een papieren zak worden gestopt, vochtigere elementen of vloeistoffen in een goed afgesloten plastic zak. In een volgend artikel zal het op een gedetailleerdere manier gaan over bewaarmethodes van sporen bij seksuele agressie en over de Seksuele Agressie Set van het NICC die ter beschikking staat van de politie.

Medische opvolging: het slachtoffer moet een dokter raadplegen zowel voor nazorg als voor preventie (soa, aids...) en hem een medisch attest vragen. Hoe sneller het slachtoffer zich laat onderzoeken, hoe groter de kans om eventuele sporen op kledij of op het lichaam te vinden. Het medisch attest zal niet alleen als bewijs kunnen dienen bij de klachtneerlegging, maar ook als bewijs voor arbeidsongeschiktheid en om schadevergoedingen te eisen.

Klacht neerleggen: ondanks het schuldgevoel en zelfs angst jegens de dader, moet het slachtoffer klacht durven neer te leggen. Hoewel de verjaringstermijn voor verkrachting enkele jaren bedraagt en het slachtoffer een tijdje nodig kan hebben om de procedure in gang te zetten, is het beter niet te lang te wachten.

 Zich laten vergezellen: zowel bij het medisch onderzoek als bij de klachtneerlegging kan het slachtoffer kiezen om vergezeld te worden door een vertrouwenspersoon die hem kan steunen tijdens het relaas – en de herinnering aan – van de feiten.