Een ramkraak lijkt in niets op de klassieke inbraak waarbij de dader zo stil en onopgemerkt mogelijk te werk gaat. Hier gaan de daders uiterst brutaal te werk door met een voertuig, een voorhamer of enig ander bruikbaar voorwerp het uitstalraam, de deur of zelfs de muur van een zaak in te beuken om aan de buit te komen.
Volgens de Directie van de strijd tegen criminaliteit tegen goederen (DJB) is het aantal in België geregistreerde ramkraken gedaald van jaarlijks 400 in de periode van 2002 tot 2006, tot 170 per jaar tussen 2007 en 2011. Zelfs ondanks deze daling blijft het fenomeen belangrijk omwille van de toegebrachte schade.
De schade aan het gebouw is dikwijls groter dan de waarde van de gestolen goederen.
Modus operandi : in enkele minuten is “de klus” geklaard ...
De brochure Beter voorkomen dan genezen van het VBO in samenwerking met de federale gerechtelijke politie (DJB, criminaliteit tegen goederen), alsook bepaalde onderzoeken omschrijven deze specifieke vorm van inbraak in detail. Een ramkraak is meestal goed voorbereid en verloopt in vier stappen :
De verkenning van het doelwit gaat aan de braak vooraf om de zwakke plekken (afwezigheid van een alarm of camera’s, de degelijkheid van de voordeur, enz.) en de aantrekkelijkheid van de buit te vast te stellen. Het gaat hier doorgaans om teamwerk, men ziet bijna nooit alleenstaande daders : de ene doet de verkenning, anderen schakelen het veiligheidssysteem uit, aan het stuur zit een ervaren chauffeur en een ploeg haalt de winkel leeg.
De eigenlijke inbraak, of het inbeuken van het doelwit, kan met een gestolen voertuig gebeuren. Maar ook elk ander, zelfs ter plaatse gevonden, voorwerp kan dienen : een putdeksel, een losliggende kassei of tegel, ... Meestal rijdt men niet met een te hoge snelheid naar binnen. Dat beperkt de risico’s voor de daders : ze maken minder lawaai en lopen minder kans gewond te raken door rondvliegende scherven.
De diefstal wordt gepleegd van zodra de opening is gemaakt. De meest gegeerde doelwitten zijn tankstations, kleine handelszaken (krantenwinkels, nachtwinkels, enz.) of bankautomaten. Naast geld worden vooral gemakkelijk verhandelbare goederen gestolen: tabak, alcohol, merkkledij, huishoudtoestellen en juwelen.
De vlucht gebeurt met een (meestal in de buurt) gestolen voertuig. De daders proberen langs een andere weg te verdwijnen dan die langs waar ze zijn gekomen. Doordat het allemaal zo snel gaat, zet een ramkraak de veiligheidsvoorzieningen schaakmat : zelfs als het alarm onmiddellijk afgaat, komen de toegesnelde politiediensten meestal te laat. Concrete, integrale en gevarieerde oplossingen
De technopreventieve maatregelen blijven de basis. Maar ook op organisatorisch vlak kun je heel wat ondernemen : sluit alle toegangen goed af en houd je inventaris van waardevolle goederen goed bij. Daarnaast zijn er elektronische (alarminstallaties, camera’s, enz.), urbanistische (paaltjes, afgesloten toegangswegen, enz.) en mechanische (luiken, een brandkast, enz.) maatregelen die de kans op inbraak gevoelig kunnen verkleinen.
Ook een buurtinformatienetwerk (BIN) vergroot de sociale controle en vermindert de kans op inbraken. Het bestaat uit een netwerk van actoren (handelaars, burgers en lokale politie) die samenwerken met het oog op informatie-uitwisseling. Als een van de leden iets verdachts opmerkt (verkenning, verdachte aanwezigheid van wagens ...), kan hij de anderen inlichten of alarmeren.
Naast fiscale voordelen voor het aanbrengen van antidiefstalmaatregelen zijn er specifieke subsidies om ontradend te werk te gaan.
Voor meer info kan u terecht bij onze diefstalpreventieadviseur.
